Saxofonist Evan Parker (1944) is de belangrijkste vertegenwoordiger van de free jazz in het Verenigd Koninkrijk, hij loopt al jarenlang rond in de wereld van de free jazz en maakte albums met veel coryfeeën zoals Barry Guy, Han Bennink, Paul Bley, Matthew Shipp, Cecil Taylor, Anthony Braxton en talloze anderen. Parker’s belangstelling voor elektronische muziek werd al gewekt in 1956 door de film “Forbidden Planet” met de eerste geheel elektronische soundtrack. De visionaire Britse componist Basil Kirchen was de eerste die natuurgeluiden gebruikte en manipuleerde om te integreren in muziekstukken, zo ontdekte hij dat vogelgeluiden ook een harmonie bevatten. Parker werkte voor het eerst met hem samen in 1971 op het album “World within worlds”, een mixture van geluiden en free jazz. Het eerste “Trans Map” (op psi) album was een compositorische samenwerking tussen Evan Parker en geluidsman Matthew Wright, het opname proces duurde van 2008 tot 2011, het bestond uit twee delen met daarin interacties tussen Parker’s sopraansax en samples van zijn muziekverzameling op lp’s, cd’s en cassettes die dusdanig werden gemengd en veranderd door Wright dat ze bijna onherkenbaar waren.

“Trans Map +” het onderhavige album grijpt min of meer terug op het eerdere Trans Map, echter hier gaat het om een mix van opgenomen materiaal en een quintet bestaande uit Evan Parker (sopraansax), Matthew Wright (turntable, live sampling), Adam Linson (contrabas, electronics), John Coxon (turntable,electronics) en Ashley Wales (electronics). Coxon en Wales waren al eerder te horen op het album “Evan Parker with birds” en Linson speelde in het “Electro-Acoustic Ensemble van Parker. Het een en ander werd opgenomen tijdens “Konfrontationen”in Nickelsdorf, Oostenrijk op 22 juli 2017. “Filtered through the silicon of the hard drive, birds and insects often sound electronically generated and some of the synthesized sounds, designed in software, sound like birds and insects with wings of their own” aldus Parker oftewel de werkelijkheid lijkt virtueel en het virtuele lijkt de werkelijkheid. En bij beluistering van de cd is het inderdaad moeilijk om een onderscheid te maken tussen echte vogelgeluiden en elektronische effecten en ook Parker’s sopraansax klinkt als vogelgeluid. Bij het luisteren komt het allemaal nogal verwarrend over, het is moeilijk om er enige samenhang in te horen en misschien is dat ook wel de bedoeling. Evan Parker raadt aan het album heel zachtjes laat in de avond af te spelen om zodoende in slaap te geraken en te genieten van zoete dromen, ik heb het niet geprobeerd, mijn echtgenote dreigde met echtscheiding en ik was bang voor een nachtmerrie.

Jan van Leersum